Vijeće Apelacionog odjeljenja Odjela I za ratne zločine Suda BiH, nakon održane sjednice, otpremilo je dana, 17. maja 2010. godine pravosnažnu presudu kojom se odbija, kao neosnovana, žalba Tužilaštva BiH, a žalba branilaca optuženog Momira Savića djelimično uvažava, te se prvostepena presuda od 3. jula 2009. godine preinačava.

 

Prvostepena presuda je preinačena u odnosu na tačku 6. izreke, na način da se optuženi oslobađa optužbe da je za vrijeme širokog i sistematičnog napada srpske vojske, policije i paravojnih srpskih formacija, usmjerenog protiv civilnog bošnjačkog stanovništva na području općina Višegrad i Rudo, znajući za taj napad, prvo kao pripadnik neutvrđene paravojne formacije u vrijeme djelovanja Užičkog korpusa bivše JNA, a zatim kao komandir 3. čete Višegradske brigade Vojske Republike Srpske, u  periodu od 07. juna 1992. pa do kraja septembra 1992. godine, često dolazio uniformiran i naoružan u kuću T.B. u Višegradu, gdje ju je silovao i pri tome ponižavao, dolazeći prljav  i neuredan i govoreći joj da je „dosta rađala muslimansku djecu i da treba da rađa i srpsku“, tukao je i prijetio da ne smije nikome ništa reći, a jednom prilikom oduzeo i novac koji je posjedovala, što je sve skupa kod iste izazivalo stalni strah i zbog čega i danas osjeća probleme zdravstvene i psihičke prirode, čime bi počinio krivično djelo zločini protiv čovječnosti iz člana 172. stav (1) tačke h) u vezi sa tačkom g) KZ BiH.

 

Prvostepena presuda je, također, preinačena i u odluci o krivičnopravnoj sankciji, na način da je optuženi za radnje opisane pod tačkama 1., 2., 3., 4., 5., 7. i 8. izreke prvostepene presude, za koje je oglašen krivim zbog krivičnog djela zločini protiv čovječnosti iz člana 172 stav (1) tačka h) u vezi sa tačkama a), d), e), f),  i) i k) KZ BiH,  osuđen na kaznu zatvora u trajanju od 17 (sedamnaest) godina.

 

U ostalom dijelu prvostepena presuda je ostala neizmijenjena.