Sud Bosne i Hercegovine izrekao je danas, 22.1.2021. godine, prvostepenu presudu u predmetu Sakib Mahmuljin kojom je optuženi Sakib Mahmuljin oglašen krivim što je, radnjama u tačkama 1.a), b), c) i d) osuđujućeg dijela izreke presude, počinio krivično djelo ratni zločin protiv ranjenika i bolesnika – nečovječno postupanje, iz člana 143. Krivičnog zakona Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, koji je preuzet na osnovu Zakona o primjeni Krivičnog zakona Republike Bosne i Hercegovine i Krivičnog zakona SFRJ (KZ SFRJ), radnjama u tačkama 1.b) i 2.a) osuđujućeg dijela izreke presude krivično djelo ratni zločin protiv ratnih zarobljenika – ubistvo iz člana 144. KZ SFRJ, radnjama u tačkama 1.a), b), c), d), 2.b), c), d), e), f), g), h), i) i j) krivično djelo ratni zločin protiv ratnih zarobljenika – nečovječno postupanje iz člana 144. KZ SFRJ, te radnjama u tački 2.k) osuđujućeg dijela izreke presude krivično djelo ratni zločin protiv civilnog stanovništva – nečovječno postupanje iz člana 142. stav 1. KZ SFRJ, sve u vezi s članom 30. stav 2. istog Zakona.

Vijeće je optuženom za krivično djelo ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142. stav 1. KZ SFRJ utvrdilo kaznu zatvora u trajanju od 1 (jedne) godine, za krivično djelo ratni zločin protiv ranjenika i bolesnika iz člana 143. KZ SFRJ kaznu zatvora u trajanju od 2 (dvije) godine, te na osnovu člana 33, 38. i 41. KZ SFRJ za krivično djelo ratni zločin protiv ratnih zarobljenika iz člana 144. KZ SFRJ utvrđena mu je kazna zatvora u trajanju od 8 (osam) godina. S tim u vezi, optuženom je, primjenom člana 48. stav 2. tačka 3. KZ SFRJ, izrečena jedinstvena kazna zatvora u trajanju od 10 (deset) godina.

Optuženi Sakib Mahmuljin oglašen je krivim što je u svojstvu komandanta Trećeg korpusa Armije RBiH, kao nadređena osoba, suprotno pravilima međunarodnog običajnog prava, kao i odredbama članova 86. i 87. Dopunskog protokola I iz Ženevske konvencije od 12. augusta 1949. godine o zaštiti žrtava međunarodnih oružanih sukoba i zajedničkom članu 3. Ženevskih konvencija od 12. augusta 1949. godine, te Naredbi Predsjedništva RBiH o primjeni pravila međunarodnog ratnog prava u Oružanim snagama RBiH, u tačkama 1. a), b), c) i d) osuđujućeg dijela izreke presude, propustio da preduzme nužne i razumne mjere da spriječi učinjenje krivičnih djela ubistva i nečovječnog postupanja, jer je imao razloga da zna da se njemu podređeni pripadnici odreda El Mudžahidin spremaju učiniti takva krivična djela. U tačkama 2. a), b), c), d), e), f), g), h), i), j) i k) osuđujućeg dijela izreke presude, optuženi je propustio da preduzme nužne i razumne mjere da spriječi učinjenje navedenih krivičnih djela ubistva i nečovječnog postupanja, jer je znao da se njemu podređeni pripadnici odreda El Mudžahidin spremaju učiniti takva krivična djela i propustio je da preduzme nužne i razumne mjere da se kazne učinitelji navedenih krivičnih djela ubistva i nečovječnog postupanja, jer je znao da su njemu podređeni pripadnici odreda El Mudžahidin učinili navedena krivična djela.

Na osnovu odredbe člana 284. tačka c) ZKP BiH, optuženi je oslobođen optužbe da je radnjama u tačkama 1. c) i d) oslobađajućeg dijela izreke presude počinio krivično djelo ratni zločin protiv ranjenika i bolesnika iz člana 143. Krivičnog zakona Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, odnosno radnjama u tačkama 1. a), b), c) i d) oslobađajućeg dijela izreke presude krivično djelo ratni zločin protiv ratnih zarobljenika iz člana 144. KZ SFRJ, a sve u vezi s članom 30. stav 2. istog Zakona.

Na osnovu odredbe člana 283. tačka b) ZKP BiH, prema optuženom je odbijena optužba da je radnjama u tački 2.k) potvrđene optužnice od 23.12.2015. godine počinio krivično djelo ratni zločin protiv ratnih zarobljenika iz člana 144. KZ SFRJ, u vezi s članom 30. stav 2. istog Zakona.