Apelaciono vijeće je odbilo kao neosnovane žalbe Radovana Stankovića i njegovih branilaca. Vijeće je, takođe, odbilo žalbu Tužilaštva u odnosu na oslobađajući dio prvostepene presude, dok je prihvatilo žalbu u odnosu na osuđujući dio u pogledu krivične sankcije. Vijeće je ocijenilo da krivična sankcija izrečena prvostepenom presudom ne odgovara svrsi kažnjavanja sa aspekta prevencije, te je istu preinačilo.
Prvostepenom presudom Radovan Stanković je oglašen krivim za krivično djelo zločina protiv čovječnosti. Osuđeni je počinio ovo krivično djelo u periodu od augusta do oktobra 1992. godine, tako što je kao pripadnik Miljevinskog bataljona, koji se nalazio u sastavu Fočanske taktičke brigade, učestvovao u rasprostranjenom i sistematičnom napadu Vojske Srpske Republike BiH i drugih snaga usmjerenom protiv civilnog nesrpskog stanovništva na širem području općine Foča.
Između ostalog, osuđeni je 3. avgusta 1992. godine, po naređenju Dragoljuba Kunarca, zajedno sa drugim osobama formirao zatočenički centar za žene u Karamanovoj kući. On je, zajedno sa drugim licima, u ovaj objekat dovodio, držao zatočenim i vršio nadzor nad najmanje devet lica ženskog spola, od kojih su većina bile maloljetne. Osuđeni je za sebe odabrao jednu zatočenicu koju je svake noći, izuzev nekoliko dana kada je bio ranjen, prisiljavao na seksualni odnos. Radovan Stanković je istu zatočenicu u oktobru 1992. godine prebacio na drugu lokaciju na kojoj ju je nastavio prisiljavati na seksualne odnose, istovremeno je tjerajući na prisilni rad.
Vrijeme koje je optuženi proveo u pritvoru od 9. jula 2002. godine uračunat će se u izrečenu kaznu zatvora.
Predmet
X-KRŽ-05/70
