Optuženi Zoran Babić je osuđen na kaznu dugotrajnog zatvora u trajanju od 22 godine, Milorad Škrbić i Dušan Janković na kaznu dugotrajnog zatvora u trajanju od po 21 godinu, dok je optuženi Željko Stojnić osuđen na kaznu zatvora u trajanju od 15 godina.
Optuženi Zoran Babić, Milorad Škrbić, Dušan Janković i Željko Stojnić su oglašeni krivim što su u vremenskom periodu od kraja mjeseca aprila 1992. godine do kraja septembra iste godine, u okviru širokog i sistematičnog napada vojske i policije Srpske Republike BiH, a potom Republike Srpske, usmjerenog protiv bošnjačkog i hrvatskog stanovništva općine Prijedor, znajući za takav napad i da njihove radnje čine dio tog napada, Zoran Babić, Milorad Škrbić i Željko Stojnić u svojstvu rezervnih milicionera Stanice javne bezbjednosti Prijedor i pripadnika Interventnog voda policije Prijedor, počinili progon, namjernim lišavanjem života osoba iz konvoja (ubijanjem) i pljačkom osoba u konvoju, a Dušan Janković, u svojstvu rukovodnog radnika Stanice javne bezbjednosti Prijedor, počinio progon, učestvujući u lišavanju života osoba iz konvoja (ubijanju) i njihovom pljačkanju, na način što je bio obavezan zaštititi ih, a on je to propustio učiniti. Dana, 21. augusta 1992. godine Dušan Janković, kao komandir stanice milicije Prijedor, a ostali optuženi kao rezervni policajci i pripadnici Interventnog voda policije iz Prijedora i kao pripadnici Stanice javne bezbjednosti Prijedor, svi bili prisutni u uniformama i sa naoružanjem kao pratnja i osiguranje, izvršili sprovođenje konvoja, koji se sastojao od najmanje 16. autobusa, šlepera, kamiona i kamiona sa prikolicom u kojima se nalazilo naguranih preko 1.200 civila pretežno bošnjačke ali i hrvatske nacionalnosti iz općine Prijedor, koji su zbog uslova nesigurnosti i straha za vlastiti život stvorenih od strane vojske i policije Republike Sprske na području općine Prijedor morali napustiti područje općine Prijedor kako bi sačuvali živote. Optuženi Dušan Janković znajući da su učesnici konvoja tokom kretanja konvoja bili izloženi pljačkanju imovine, te znajući da će pripadnici Interventnog voda izdvojiti iz vozila (autobusa, kamiona) civile muškarce koje će nakon toga pobiti, saglasio se sa time, te nastavio kretanje ka krajnjem odredištu. Nakon toga su optuženi Zoran Babić, Milorad Škrbić, Željko Stojnić i drugi pratioci konvoja počeli izdvajanje najmanje 150 vojno sposobnih civila muškaraca od ostalog civilnog stanovništva iz konvoja. Izdvojeni muškarci su natjerani da uđu u dva autobusa, koja su optuženi Zoran Babić, Milorad Škrbić i Željko Stojnić zajedno sa drugim pratiocima sproveli do mjesta zv. „Korićanske stijene“, na planini Vlašić, gdje je muškarcima iz jednog autobusa naređeno da izađu na cestu, a potom ih sproveli do ivice ceste, iznad provalije, pa im naredili da kleknu na sami rub ceste prema provaliji. Optuženi su zatim iz neposredne blizine počeli pucati iz automatskog naoružanja u tako postrojene ljude, nakon čega su tijela ubijenih padala u provaliju dok su se neke osobe iz stroja, a zbog prijetnje za život zbog pucanja iz automatskog naoružanja prema njima, same bacale u provaliju radi izbjegavanja smrti u čemu mnogi nisu uspjeli, jer su sa velike visine padali na stjenovitu kamenu podlogu pri čemu su zadobijali povrede od kojih su i podlegli. Nakon toga, optuženi su izvodili muškarce iz drugog autobusa, i to u manjim grupama, od dvije do tri osobe, a zatim ih dovodili do istog mjesta ili u blizini tog mjesta, i pucali u njih iz neposredne blizine iz pištolja a zatim i iz automatskih pušaka, a potom su sa vrha litice bacali ručne bombe ili pucali na tijela ubijenih i ranjenih koji su iz provalije jaukali i na taj način ubili neutvrđeni broj civila, ali najmanje 150 muškaraca, dok je jedan broj vojno sposobnih muškaraca uspio preživjeti streljanje, i to njih najmanje 12.
Vijeće Apelacionog odjeljenja Suda Bosne i Hercegovine donijelo je 4. oktobra 2011. godine presudu kojom se prvostepena presuda Suda od 21. decembra 2010. godine ukida u odnosu na optužene Zorana Babića, Milorada Škrbića, Dušana Jankovića i Željka Stojnića, te se određuje održavanje pretresa pred vijećem Apelacionog odjeljenja. Vijeće Apelacionog odjeljenja je žalbu Tužilaštva BiH izjavljenu na oslobađajući dio presude u odnosu na optuženog Milorada Radakovića odbilo i presudu u tom dijelu potvrdilo.
Prvostepenom presudom optuženi Zoran Babić, Milorad Škrbić, Dušan Janković i Željko Stojnić oglašeni su krivim da su počinili krivično djelo zločini protiv čovječnosti iz člana 172. stav 1. tačka h) (progon) u vezi sa tačkama a) (ubijanje), d) (prisilno preseljenje stanovništva) i h) (pljačka) KZ BiH, sve u vezi sa članom 180. stav 1. (individualna krivična odgovornost) KZ BiH. Zoran Babić i Milorad Škrbić osuđeni su na kaznu dugotrajnog zatvora u trajanju od po 22 godine, Dušan Janković osuđen je na dugotrajnu kaznu zatvora u trajanju od 27 godina, dok je optuženi Željko Stojnić osuđen na kaznu zatvora u trajanju od 15 godina. Optuženi Milorad Radaković oslobođen je optužbe zbog nedostatka dokaza da je počinio krivično djelo za koje se optužuje.
